Hong Kong / Japan / Shanghai

Voor foto’s: https://www.instagram.com/lahsmann/

Hallo allemaal! Ik realiseer me dat dit een vrij grote tijdskloof is sinds mijn vorige reisverslag, maar ik zal het goed maken met een ‘’beknopte’’ samenvatting van mijn avonturen die ik afgelopen tijd heb meegemaakt. Ik heb letterlijk mijn vorige verslagje moeten doorlezen om te kijken wat ik nog niet/wel heb verteld.

Succes met lezen ;)

Hong Kong
In augustus heb ik in mijn eentje de legendarische stad (of ‘speciale administratieve regio’) Hong Kong bezocht. Wat een avontuur! Ik heb meteen gemerkt dat in je eentje reizen nog niet zo erg is. Sociale interactie gaat namelijk veel makkelijker als mensen zien dat je alleen bent. Mijn eerste reisbuddy heb ik in het vliegtuig al ontmoet. Een Fanse jongen, met wie ik de dag erop door de stad heb geslenterd. De dag erop heb ben ik op camera-jacht gegaan, want Hong Kong is dé stad om elektronica te kopen. Je betaalt daar geen belasting. Na ongeveer 5 winkels (zowel gecertificeerde als ‘’ondergrondse’’) te hebben bezocht had ik mijn keuze gemaakt, maar om een goede prijs te krijgen ben ik nog een aantal keer weg gelopen om vervolgens weer terug te komen.
Met mijn nieuwe camera op zak ben ik naar Lantau island gegaan, waar ik met een kabelbaan de berg op werd gebracht en daar een 10 meter hoog beeld van Boeddha kon aanschouwen. Super apart hoe je hier, nog geen half uur van het centrum van Hong Kong vandaan, in een prachtig natuur gebied terecht komt. Hoewel het erg toeristisch was, heb ik daar erg van genoten en eens goed mijn nieuwe camera kunnen uitvinden.
Die avond, toen ik bij een fruit kraampje een perzik aan het kopen was, werd ik aangesproken door een man. Hij was gewoon geïnteresseerd in mij als buitenlander, waar ik wel aan gewend was van China. Toen hij er achter kwam dat ik een productontwerper was, nodigde hij me uit de volgende dag naar de campus te komen waar hij een kantoor heeft. Hij beweerde dat deze campus de ‘Silicon Valley’ van Azië was. Ik, een beetje achterdochtig, zei dat ik daarover na zou denken. Die avond heb ik de naam opgezocht op internet: Cyberport, en werd helemaal enthousiast van de foto’s en verhalen, dus besloot ik toch te gaan. Die volgende ochtend, onderweg naar de campus, verbaasde ik me over het veranderende landschap. Het leek alsof ik California binnen reed. Palmbomen, hoge appartement gebouwen en een prachtig uitzicht op de zee had ik nog niet eerder gezien in China of Hong Kong. Op de campus heb ik een uitgebreide rondleiding gekregen en hebben ik en de man uitgebreid gekletst over zijn bedrijf tot hij vroeg per direct voor hem te komen werken. Ik schrok me kapot, op een goede manier! Wat een geweldig aanbod dat ik helaas niet aan kon nemen omdat ik natuurlijk in Shanghai al werk. Hoe dan ook, dit aanbod blijft voorlopig staan, dus wie weet wat de toekomst met zich mee brengt.

Shanghai
Back in Shanghai is er ook nog veel gebeurd. Ik zit ondertussen wel een beetje in een sleur waarin ik elke werkdag om 7 uur opsta, een lekkere Jianbing (hartige pannenkoek) haal bij mijn grote vriend die in de straat elke ochtend staat te bakken, een 50 minuten met de metro reis, werk tot zo’n 7 uur s’avonds, terug naar huis reis, op zoek ga naar voedsel en s’avonds te moe ben om iets anders te doen dan een boek te lezen. Maar het werk blijft leuk en ik merk dat ik er zelf heel erg op vooruit ga. Ik heb erg veel direct (internationaal) klant-contact. Ben heel veel aan het ontwerpen, schetsen, bouwen van prototypes, etc. Ik heb ondertussen wat nieuwe collega’s waardoor de sfeer in het kantoor steeds gezelliger wordt. Ook is het huis waar ik woon nu pas echt gevuld waardoor ik met 7 andere huisgenoten woon. Allemaal internationaal en super gezellig. Zo zijn we al vaker met z’n allen naar KTV geweest. Dit is een typisch Aziatische hobby, waarbij je met een groep een kamer kan huren met een karaoke set en de hele avond alles bij elkaar kan blèren zonder dat iemand er last van heeft behalve jij en je vrienden (wat natuurlijk super grappig is).
Ook ben ik begonnen met Engels lesgeven aan Chinese kinderen. Hier is grote vraag naar buitenlandse docenten omdat hun standaard erg laag ligt. Dit lesgeven is geweldig. Ik heb nu drie studenten: een 18 jarige high-school student (die voorbereid moet worden op de universiteit), een 12 jarig meisje (die erg leergierig is en het woord vrije tijd niet lijkt te snappen) en een 4 jarig meisje (wiens moeder nog mee gaat naar de les). Het is erg leuk om les te geven op deze (buitenschoolse) school, want de studenten zijn erg leergierig en gaan ook snel vooruit. Daarnaast leer ik weer wat cultuur van hun bij, door de gesprekken die we houden in het Engels.
Daarnaast begin ik zelf de taal ook een beetje te leren. Al is mijn meest gebruikte Chinese uitspraak ‘ting budong’, wat ‘ik snap je niet’ betekend. Toch is het heel grappig kleine dingetjes te kunnen oppakken en er bijvoorbeeld achter te komen dat ze erg onbeleefd praten. In restaurants roepen klanten schaamteloos ‘’OBER! Geef mij rijst.’’. Zonder alsjeblieft of dankjewel. Ik hoop dat ik dit niet per ongelijk over neem en terug in Nederland een arrogante trut ben geworden. We zullen het meemaken..

Japan
Ik weet het, het is zo lang geleden dat ik heb geschreven, dat ik mijn tweede visum-trip al heb gehad. Begin Oktober ben ik naar Osaka gevlogen. Weer in mijn eentje. Deze keer vond ik het toch een beetje naar om alleen aan te komen, aangezien de AirBnb die ik had geboekt, compleet verlaten bleek te zijn. Ik kwam per slot van rekening ook nog eens om half twee s’nachts aan. Nu ben ik zo’n persoon die genoeg Japanse horror films heeft gekeken, dus dit was niet echt een relaxte eerste nacht. De volgende ochtend was ik beniewd naar een typisch Japans ontbijt. Maar er was maar één barretje dat open leek te zijn. Toen ik daar binnen kwam werd ik hartelijk verwelkomd door een Indisch stel. Ik voelde dat ik niet meer kon omdraaien dus heb ik als eerste maaltijd in Japan Indische curry gegeten (als ontbijt nota bene!). Echter heb ik die dag erg genoten van de Japanse cultuur. Zonder enig plan ben ik door grote winkelstraten en toeristische buurtjes geslenterd en veel foto’s gemaakt. De eerste dag heb ik al veel cultuur geproefd. Letterlijk én figuurlijk (sushiiii). Wat mij opviel, was dat de Chinese toeristen daar veel slechter met de Japanners konden communiceren dan ik. Puur omdat Chinezen slecht Engels kunnen. Ik heb zelfs een Chinees moeten helpen met het bestellen van zijn eten. Ik weet dat je China en Japan natuurlijk niet over een kamp mag scheren, maar het is toch frapant dat hun communicaties zo veel slechter is dan wat ik (van de andere kant van de wereld) voor mekaar krijg.
De volgende dag ben ik met de trein naar Kyoto gereisd. In Kyoto heb ik drie dagen mijn ogen uitgekeken. Het is een klein, maar prachtig stadje boordevol cultuur die ik nog helemaal niet kende Wat een beleefde mensen zijn die Japanners. Na een paar dagen had ik door dat het woord ‘nee’ eigenlijk niet bestaat in de Japanse taal. Ze zullen je altijd proberen te helpen, ook al weten ze niet hoe. Ze buigen bij elke ontmoeting en lopen zelfs nooit door rood (ook al is de straat 2 meter breed en komt er kilometers lang niks aan). Bij de wisseling van buschauffeurs worden de passagiers bedankt door de buschauffeur met een buiging en zijn pet op zijn borst. Op straat is deze beschaving ook te merken. Op elke hoek hangt een luidsprekertje waar kalme muziek uit komt en voor de rest is het super stil, in tegenstelling tot de straten in Shanghai, waar iedereen door elkaar heen schreeuwd.
Na drie dagen Kyoto ben ik nog een dag Osaka in gegaan voordat ik de volgende ochtend terug zou vliegen. Hier heb ik afgesproken met de broer van mijn collega in Shanghai. Hij woont al enkele jaren in Osaka en vertelde me over de negatieve kanten van die beleefde standaarden. Een recente gebeurtenis in Japan was dat een vader zijn zoontje was kwijt geraakt en (na het terug vinden van het kind) de japanners verbaasd waren dat hij niet zelfmoord had gepleegd. Dat zou ‘normaal’ zijn geweest. Hij was namelijk verantwoordelijk voor chaos en hectiek.
Al met al vond ik deze (korte maar krachtige) reis erg inspirerend en zou ik zeker graag een keer terug willen naar Japan.

What’s next?
In December moet ik het land weer uit. Ik heb al een bestemming gekozen, maar dat is nog een verassing haha! Al zijn suggesties altijd welkom!

Als laatste wil ik jullie nog naar mijn Instagrap account verwijzen, waar ik alsmaar foto’s op zal posten van Shanghai en andere trips: https://www.instagram.com/lahsmann/